Śledztwo ponad 2000 lat później, skazany na karę śmierci – Jezus, materiał dowodowy – Ewangelie, detektyw – Bryan Bruce, plus sztab specjalistów. I wielowiekowe konsekwencje… "Jezus. Dowody zbrodni" to książka niezwykła i prowokująca, odważnie przełamująca konwencje, która zmieni zdanie Czytelnika o śmierci Jezusa. Bryan Bruce, pisarz i twórca filmów dokumentalnych, korzystając z umiejętności nabytych w trakcie rozwiązywania prawdziwych zagadek kryminalnych, bada bodaj najsłynniejszą przedawnioną sprawę w dziejach ludzkości – śmierć Jezusa z Nazaretu. Autor opierając się na schemacie działań profesjonalnych detektywów, zaczyna od miejsca urodzenia Jezusa i bada środowisko, w ten jakim dorastał; weryfikuje wiarygodność poszczególnych Ewangelii, przekopuje się przez dokumenty źródłowe traktujące o początkach chrześcijaństwa i prezentuje najnowsze interpretacje dotyczące wydarzeń z tamtych czasów. Co ważne na nowo analizuje motywy działania Heroda, apostołów (w tym zwłaszcza Judasza),Piłata i ewangelistów, a także odtwarza niemal godzina po godzinie moment skazania i śmierci Jezusa. Dokąd doprowadzi go dziennikarskie śledztwo? To może zaskoczyć każdego Czytelnika. Z pełną rzetelnością, wspierając się na opiniach archeologów i biblistów, a mimo to szalenie ciekawie autor interpretuje historię biblijną. Dodatkowo jego tekst został w wielu miejscach opatrzony uwagami konsultanta merytorycznego, który często rozwija i pogłębia idee autora, wyjaśnia kwestie wątpliwe, przywołuje najbardziej aktualne ustalenia biblistów i cytuje najnowsze publikacje, które ułatwiają zrozumienie najtrudniejszych zagadnień z początków chrześcijaństwa.

Fascynująca i poruszająca historia błyskotliwie opisująca jedno z najniezwyklejszych miejsc na ziemi – Arktykę. Kari Herbert miała zaledwie dziesięć miesięcy, gdy jej rodzice, Marie i sir Wally Herbert, zabrali ją w jedną z najważniejszych podróży jej życia.

Po dwudziestu latach od upadku komunizmu rosyjskiego codzienność nadal przypomina ekstremalne doświadczenie. Reitschusterowi udało się dopiero po wielu latach przyswoić zasady tamtejszego savoir-vivre'u. Nie pozdrawia już swoich sąsiadów, by nie patrzyli na niego jak na kosmitę. Rzuca przekleństwami nawet w najbłahszych sytuacjach i nie przepuszcza pieszych na ulicy. Nauczył się pić wódke, nie zdejmować kąpielówek w saunie, bawić się na weselu nieznajomych ludzi, chronić samochód przed złodziejami za pomocą kurzej krwi, a za założenie eleganckiego szwu w szpitalu zapłacić kilka rubli ekstra. Krótko mówiąc: Boris Reitschuster przestał być w końcu mięczakiem.