Franz Kadell twierdzi, że „historię można czytać jak powieść kryminalną”, co udowadnia krok po kroku swoją książką. Kadell stworzył pasjonującą, a przy tym doskonale udokumentowaną opowieść o kulisach zbrodni w Katyniu, dokonanej przez radzieckie NKWD na polskich oficerach wziętych do niewoli, a także o zakłamaniach i manipulacjach, jakie na przestrzeni lat rozgrywały się wokół niej na płaszczyźnie pamięci historycznej oraz polityki międzynarodowej. Książka w atrakcyjny sposób porządkuje wiedzę o zbrodni katyńskiej, którą autor prezentuje w szerszym kontekście problematyki II wojny światowej i kształtowania nowego porządku w powojennej Europie. Sięga po relacje świadków, rekonstrukcje rozmów czy zbeletryzowane opisy, nie unikając przy tym osobistego tonu narracji, po to, by mocniej angażować czytelnika. Ważnym jej elementem jest rozdział poświęcony katastrofie samolotu prezydenckiego 10 kwietnia 2010 roku, w której zginęli przedstawiciele polskich władz. Autor wplata ją w kontekst zawirowań na polskiej scenie politycznej ostatnich lat, ukazując rządzące nią wewnętrzne napięcia, które tak wyraźnie ujawniły się po tej tragedii. Na pograniczu dziennikarstwa i historii powstała książka będąca widomym świadectwem zmian, jakie zachodzą w świadomości ludzi Zachodu, coraz częściej skłonnych patrzeć na historię również z perspektywy narodów będących po wojnie w orbicie wpływów ZSRR. Jest ona wartościową próbą opisania tego, z czym w Polsce kojarzy się nazwa Katyń, tym cenniejszą, iż obywającą się bez zbędnych uproszczeń, ale i nadmiernej drobiazgowości wywodu.